آنالیز فنی؛ درب های بسته ای که السد را کلافه کرد!

ورزش 11 - پرسپولیس برانکو در دیدار سه شنبه شب دور رفت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا، متفاوت از هر زمانی بود، تیمی که نه تنها محروم های کلیدی چون کمال کامیابی نیا و محمد انصاری و برانکو ایوانکوویچ را با خود به همراه نداشت، بلکه حسین ماهینی را هم به دلیل مصدومیت در اختیار نداشت تا تیمی سراسر بحران زده در خانه متمول های قطری پای به میدان بگذارد!

ترکیب اولیه پرسپولیس ساعات ها پیش از آغاز بازی با تشخیص برانکو ایوانکوویچ اعلام شده بود، راه دیگری هم وجود نداشت! مگر پرسپولیس چند گزینه برای قرار دادن ترکیب اصلی را پیش روی خود می دید؟! تصورات در آن لحظه های ابتدایی اعلام شدن ترکیب سرخ ها، خیلی خوب نبود، سوال های بسیاری در ذهن مخاطبین نقش بسته بود و برانکو در سکوت محض فقط به 90 دقیقه ای سرنوشت ساز فکر می کرد...

در شب تاریخی جاسم بن حمد، پرسپولیس زمین گیر شده به نحوی در میدان نبرد ظاهر شد که اصلا به نظر نمی رسید این تیم همان تیم سراسر بحران چند ساعت گذشته است! زلاتکو ایوانکوویچ بر روی نیمکت جایگزین برانکو شده بود و حضور آدام همتی 3 امتیازی در ترکیب اصلی و به عقب کشیده شدن سیامک نعمتی و حضور زوج منشا و علیپور کمی گیج کننده بود! برانکو همه چیز را با هم می خواست! هم کنترل بازی، هم پیروزی و هم یک بازی هجومی!

بر روی کاغذ شانس پرسپولیس برای خلق کردن موقعیت گل با مهره هایی که خیلی بوی گل نمی دادند در نیمه نخست زیر صفر بود، اما نسخه پروفسور برای ممکن کردن غیر ممکن ها جواب داده بود! پرسپولیس دور رفت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا فرصت به نمایش کشیدن استعداد های فردی را به بازیکنان خود داده بود! اتفاقی که عملا در رقابت های لیگ برتر آنها از آن محروم اند تا طبق پروتکل تیمی همه چیز به پیش برود!

انتخاب برانکو دقیقا درست بود! بشار رسن می توانست یک در مقابل یک ها را با آزادی عمل پشت سر بگذارد، سیامک نعمتی اجازه داشت نفوذ کند، علی علیپور می توانست روی قوس محوطه حریف بایستد و امید عالیشاه می توانست حمل توپ را به متراژ بالا در زمین بازی صورت دهد! این عملا تاکتیکی است که برانکو در روزهای هجومی خود به کار می گرفت! او هیچ چیز را تغییر نداده بود! فقط وظایف را به طور مشخص به بهترین افراد و با انگیزه ترین ها سپرده بود.

علیرضا بیرانوند شبی بدون نقص را پشت سر گذاشت، نقش مهم او در پیروزی پرسولیس برابر السد غیر قابل انکار است، حتی از نگاه AFC او با کسب نمره عالی 8.5 به عنوان برترین بازیکن زمین انتخاب شد؛ پس از او در خط دفاع شجاع خلیل زاده شبی بسیار خوب را در کنار سید جلال حسینی تجربه کرد! ماموریت آنها فقط پیش بینی حرکات ژاوی و بونجاح بود! داده های برانکو به خط دفاعی خود کاملا مفید واقع شد، شناخت دقیق و درست خط دفاع پرسپولیس از بونجاح او را در زندان 8 قدمی قرار داده بود تا در زمان های فرار، علیرضا بیرانوند چون کوه بر سرش خراب شود و او را به سلول بازگرداند!

کلافگی وینگر های سرعتی السد کاملا مشهود بود! شایان مصلح و سیامک نعمتی با دوندگی بی امان خود فضایی را در کانال های کناری زمین بوجود آورده بودند که به دفعات محدود السدی ها موفق شدند سانتر از جناحین را تجربه کنند تا با تغییر پلن بازی را به قلب دفاع پرسپولیس بکشانند و به صورت کاملا هوشمندانه مدافعین آخر سرخ ها قطع توپ را بتوانند به بهترین شکل ممکن در تغییر تصمیمات حریف بگیرند تا در این سناریو پیروز نهایی باشند.

خط هافبک پرسپولیس متشکل از احمد نوراللهی، آدام همتی و امید عالیشاه و بشار رسن یکی از فوق العاده ترین شب های دوران بازیگری خود را سپری کردند! شاید گفتن این جمله باور نکردنی باشد، اما مسئولیت ها به بهترین و کامل ترین شکل ممکن میان یکدیگر تقسیم شده بودند؛ ژاوی و گابی در قلب ترکیب السد عملا بازیچه دست جنگجوهای میانه زمین سرخ ها بودند! در پرس نوین برانکو عملا فشار های 2 برابر 1 از دستور کار حذف شده بود تا به شکلی اقتصادی یکی از هافبک های سرخپوش به تنهایی به استقبال بازیکنان حریف برود و دیگر هافبک حاضر در صحنه که آخرین تشکیل دهنده اضلاع لوزی های معروف برانکو است، به پوشش فضا و بازیخوانی حریف بپردازد.

از همه این ها گذشته، آدام همتی به شکلی باورنکردنی در زمین بازی دوندگی داشت! تمامی انتقال توپ ها از خط دفاع به خط حمله با مشارکت او و نعمتی و عالیشاه شکل می گرفت که در اکثر این موارد او کاملا حرفه ای و موفق ظاهر شد تا سرخ ها امیدوارانه به تبلور یک ستاره ای تازه در روزهای بحرانی خود به آینده این بازیکن جوان بیاندیشند و از این پس بر روی او که از این امتحان بسیار سربلند خارج شده بود بیش از پیش حساب کنند.

در خط حمله گادوین منشا بی نقص و فراتر از استاندارد های همیشگی اش ظاهر شد! منشا عملا ماموریت داشت که یکه و تنها با حفظ توپ و استفاده از قدرت بدنی بالای خود بازیکنان حریف را به چالش بکشد تا دیگر بازیکنان خود را به محوطه جریمه السد برسانند و بتوانند به مساوات عددی در تعداد نفرات حاضر در زمین حریف برسند؛ گادوین قرار نبود یک مهاجم باشد، او یک محافظ بود، محافظی که مسیر سبز بازیکنان پرسپولیس را به سوی دروازه السد مهیا کرد تا در آخر نیز به عنوانی یکی از بهترین های زمین بازی شناخته شود.

و اما علیپور، پسری که این روزها آماده نیست، اما یک جرقه ای کوچک از او می تواند دودمان حریف را بر باد بدهد باز هم توانست پایه های سکوی افتخار پرسپولیس را بنا کند! تک گل پرسپولیس در دیدار برابر السد بی شک روی هوش بالای این مهاجم جوان صورت پذیرفت، او شاید در آمادگی کامل به سر نبرد اما هنوز هم استارت های انفجاری و انعطاف فوق العاده اش در حرکت دادن توپ می تواند چون یک مار خوش خط و خال زهر کنده ای را بر پیکر رقبا وارد کند.

نکته جالب دیدار پرسپولیس و السد این است که در هنگام مصدومیت امید عالیشاه اوج اضطراب بر افکار هواداران این تیم حاکم شد، حضور احسان علوان زاده پس از مدت ها در زمین بازی نمی توانست خیلی اطمینان بخش باشد، اما زنجیر متصل به هم پرسپولیس به قدری منظم و دقیق چیده شده بود که علوان زاده هم می توانست یک ستاره باشد! او کاملا در چرخه حرکتی سرخ ها حل شد و توانست مفید و قابل اطمینان ظاهر شود.

برانکو ایوانکوویچ غیر قابل توصیف است! پروفسور یا معجزه گر ؟! تفاوت او با سایر مربیان تاریخ فوتبال ایران در اینجاست که او درس عبرت بزرگی را از مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا فصل گذشته و شکست برابر الهلال گرفته بود! او احتیاط را کنار گذاشت، جنگید و باورهای ذهنی بازیکنانش را به شکلی غیر قابل باور قدرتمند ساخته بود تا به وضوح یک سر و گردن با اعتماد به نفس تر از السدی ها در زمین بازی حاضر شوند!