به گزارش "ورزش سه" ، شب سن پترزبورگ روشن است. آفتاب، نه که غروب نکند اما انگار که هست و نیست. برای کارلوس کی روش اما تردیدی در کنار نیست. او احتمالاً از لحظه اخراج سعید عزت‌الهی در بازی آخر مقدماتی مقابل سوریه، چنین شبی را تصور می‌کرده. نگرانی‌ها، البته روز به روز بیشتر هم شده‌اند. دفاع وسط، دروازه‌بان و حالا اشکان. در گرگ و میش سن پترزبورگ که ساعت‌ها طول می‌کشد، او وقت زیادی دارد که یک بار دیگر تصمیم‌ها را مرور و قطعی کند: بیرانوند؟ روزبه؟ مسعود؟ امید؟ سردار و کریم و طارمی؟  و مهم‌تر از اسم‌ها: پرس از بالا با خط دفاعی پیش آمده یا دفاع در عمق و چشم دوختن به سرعت بچه‌ها در انتقال؟ تماشای تمرین‌های تیم ملی به ما می‌گوید که سناریوی اول بعید نیست و حتی ممکن است با ترکیبی از این دو شیوه به استقبال مراکش برویم. چیزی که در دور مقدماتی جام جهانی، به ویژه در بازی مقابل قطر در دوحه دیدیم؛ افزودن شکلی از حملات برق‌آسا با استفاده از سرعت بازیکنان خط جلو با تکیه بر نکته کلیدی انتقال سریع، به شیوه سنتی دفاع، ضدحمله و ضربات ایستگاهی. این بازی در بالای زمین البته ریسک بالایی دارد؛ مراکش از بازیکنان با کیفیتی بهره می‌برد که هر لحظه می‌توانند زهرشان را بریزند و این ریسک، اگر انتخاب کی روش باشد، سرنوشت ما در این بازی و ای بسا در جام جهانی را به شانس گره خواهد زد.

کاتیوشای کی روش، نگرانی اصلی ما برای بازی فرداست؛ آیا اشکان دژآگه به این بازی می‌رسد؟ چیزی که می‌دانیم این است که تا سه شنبه و آخرین تمرین تیم ملی که برای خبرنگاران باز بود اشکان با بقیه تمرین نمی‌کرد. این چیزی علاوه بر نگرانی‌های قبلی ماست؛ دلشوره‌ای که برای دفاع وسط و هافبک دفاعی داریم. البته که با این دردها کنار آمده‌ایم اما احتمال از دست دادن یکی مثل اشکان در این بازی، خشاب‌ ما را خالی‌تر می‌کند و انتظارمان را کشنده‌تر. مثل انتظار کاتیوشا؛ دختری در افسانه‌های روسی که معشوقه‌اش را به انتظار نشسته است. این معشوقه سربازی در سرزمین‌های دور است و آهنگی برای آن سروده و پیش از جنگ جهانی با اجرای گروه کر ارتش شوروی، چنان همه‌گیر شد که نام او را روی موشک‌های ارتش گذاشتند. آمادگی اشکان، حتی اگر بازی هم نکند، شاید همان قدر برای روحیه بچه‌ها مهم است که داشتن کاتیوشا برای یک گروه جنگی!

خبرنگاران حاضر در اردوی تیم ملی هر چند راهی به تمرینات فنی کی روش نداشته‌اند اما چیزی که از همان شور و شوق بازیکنان برای گرم کردن‌ و مهم‌تر از آن، صحبت‌های کنار زمین بچه‌ها دستگیرمان شده، ما را به این نتیجه می‌رساند که باید منتظر سورپرایز بزرگ باشیم. نمایشی که تاکنون ندیده‌ایم، برای به دست آوردن چیزی که تاکنون نداشته‌ایم؛ صعود. این کلیدواژه صحبت‌های بچه‌ها در کنار زمین است. «ما برای بازی خوب نیامده‌ایم که مردم از ما راضی باشند؛ آمده‌ایم صعود کنیم». این اطمینان البته تنها درباره رویای صعود به چشم می‌آید و وقتی صحبت از ترکیب می‌شود، هیچ‌کس از هیچ‌چیز مطمئن نیست. ماجرای سید جلال را که فراموش نکرده‌اید؟! ترکیب آقای سی کیو، نه شب است و نه روز. چیزی مثل عکسی از آسمان ساعت ۳ بامداد سن پترزبورگ، که کسی نمی‌تواند با اطمینان از آن حرف بزند.

جمعه، شب سفید سن پترزبورگ، می‌تواند بزرگترین ماجراجویی تاریخ فوتبال ایران را در پی داشته باشد. حمله به صعود برای ساختن تاریخ؛ رویایی که به نظر می‌رسد زمان تحقق آن رسیده باشد. همین حالا؛ یک بار برای اولین بار. این دعوت به تماشای نمایشی هیجان انگیز است؛ هشتاد ملیون و ۱۱ جنگجو؛ قلب‌هایتان را با خود بیاورید.

عیسی عظیمی
همشهری ورزشی