به گزارش خبرگزاری تسنیم، فضای مجازی به اذعان اهالی فوتبال به یکی از معضلات فوتبال کشورمان تبدیل شده است. صفحات هواداری یک‌تنه قادرند بذر تفرقه را میان هواداران دو تیم بپاشند یا حکم امضای مربی را انشا و امضا کنند.

هر سال در آستانه مسابقات سرنوشت‌ساز (همانند دیدارهای استقلال و پرسپولیس با سپاهان و تراکتور)، متن‌ها و تصاویری در صفحات فوق منتشر می‌شود که آتش دعوا را میان تماشاگران دو گروه شعله‌ور می‌کند. اتفاقاتی که زمینه بروز حاشیه‌هایی محیرالعقول و غیرقابل بیان را در دیدار پرسپولیس - تراکتور فراهم کرد.

گرداب صفحات هواداری فقط هواداران را قربانی نمی‌کند. بازیکنی که در طول بازی از مهاجم حریف جا می‌ماند و یکی از مقصران شکست تیمش به شمار می‌رود، بعد از هر مسابقه در جمع خبرنگاران گردن کج می‌کند و حرف‌هایی می‌زند که به مذاق هواداران خوش بیاید و در صفحات مجازی منتشر شود؛ به این امید که هواداران از غیرت او دَم بزنند و علیه این بازیکن جبهه نگیرند!

مربیانی هم داریم که بعد از هر شکست فقط گریبان داور را می‌گیرند و خود را مبرّا می‌دانند تا دل هواداران بعضاً ساده‌اندیش را به دست بیاورند. افرادی هم هستند که در شاخه‌های مختلف فوتبال فعالیت می‌کنند، اما رفتارها و اظهارات آنها نشان می‌دهد فقط می‌خواهند نام‌شان در صفحات مختلف مطرح شود و «سوگلی» هواداران باشند.

لیگ برتر فوتبال , فضای مجازی , فوتبال ایران , فوتبال ,

مخاطب تا دلش بخواهد، می‌تواند دست‌اندرکاران تیم‌های مختلف را برشمارد که در نقش هوادار بازی می‌کنند و به جنگ‌های هواداری دامن می‌زنند. صفحات شخصی یا «میکسدزون» محل تاخت و تاز این افراد است و واژه‌هایی چون «تیم خاص» و «سوگلی» ورد زبان‌شان.

مسموم کردن فضا با اظهار نظر علیه رقبا در تقسیم سمت‌ها هم تأثیرگذار است. اخیراً یکی از مهم‌ترین پُست‌های یکی از تیم‌های مدعی به فردی سپرده شده که در اظهارات جنجالی مشهور است. او اخیراً مدعی شده که نمی‌خواهند تیمش قهرمان شود، اما مدیرعامل همان باشگاه گفته جمله «نمی‌خواهند قهرمان شویم» به تیم انرژی منفی می‌دهد!

هفته بیست‌ودوم لیگ برتر پُر بود از جملات قصار علیه رقبا. کاپیتان یک تیم از «یار» بودن وار (کمک داور ویدیویی) سخن گفت و مدیر یک تیم از مصونیت بازیکن تیم رقیب صحبت کرد. برخی مدیران رسانه تیم‌ها و روابط عمومی باشگاه‌ها نیز که گاهی نمی‌خواهند مطلبی را از صفحه رسمی باشگاه منتشر کنند، در صفحات شخصی خود از خجالت رقبا درمی‌آیند آن هم به سان یک هوادار نه یک مقام مسئول.

مدیران فوق ترجیح می‌دهند لباس هواداری بپوشند و در نقش «لیدر» ظاهر شوند، اما این در حالی است که با توجه به مسئولیت‌شان باید در حد توان به پالایش فضای مسموم فعلی کمک کنند. این مقامات وظیفه دارند آرامش را به تیم خود تزریق کنند و یاری‌رسان ساختن فضایی خالی از کینه باشند؛ اتفاقی که در بسیاری از تیم‌ها مشاهده نمی‌شود و گاهی همین مدیران «آتش‌بیار معرکه» هستند!

از ارکان قضایی فدارسیون فوتبال هم انتظار می‌رود با جدیت با این موضوع برخورد و با در نظر گرفتن تنبیهات و جرایمی جدی‌تر از گذشته به تلطیف فضای حاکم بر فوتبال کشور کمک کنند.